وضعیت رفاهی خانوارهای شهری و روستایی استان های کشور طی برنامه دوم و سوم توسعه

این مقاله تلاش می‏کند تا با استفاده از اطلاعات هزینه خانوار شهری و روستایی طی برنامه­های دوم و سوم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی، وضعیت رفاهی را در استان­های کشور ایران مورد بررسی قرار دهد. این بررسی، بر پایه شاخص های رفاهی تعریف شده در اقتصاد انجام و با توجه به تنوع وگستردگی شاخص های موجود به­منظور بررسی وضعیت رفاهی، تلاش گردیده است که ازمناسب­ترین شاخص­های موجود، یعنی شاخص رفاهی سن استفاده شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که وضعیت رفاهی هر یک از استان ها طی سالهای مورد بررسی، 85-1376، با یکدیگر متفاوت بوده و بطور مثال استان هایی مانند تهران، اصفهان از شرایط رفاهی مناسبی نسبت به سایر استان ها برخوردارند و از طرفی استان هایی نظیر سیستان و بلوچستان، لرستان و چهارمحال و بختیاری نسبت به سایر استان ها در وضعیت نامناسب رفاهی قرار دارند. از طرفی دیگر، نتایج حاکی از آن است که به­طورکلی مناطق شهری نسبت به روستایی از وضعیت رفاهی به مراتب بهتری برخوردار می‏باشند.